Υπήρξε γιος ευσεβών και επιφανών γονέων, που κατάγονταν από την Καππαδοκία και κατοικούσαν στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκράτορα Θεοφίλου (829-842 μ.Χ.). Ο πατέρας του ονομαζόταν Βασίλειος και ήταν πατρίκιος και η μητέρα του ονομαζόταν Ευδοκία. Ανέθρεψαν τον γιο τους Ευδόκιμο σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Και ο Ευδόκιμος δεν άργησε να φέρει καρπούς. Από την παιδική του ακόμη ηλικία μιμήθηκε τους γονείς του στη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη μοιράζοντας με απλοχεριά υλικά αγαθά για την ανακούφιση κάθε είδους δυστυχισμένων, προπάντων των ορφανών και των απροστάτευτων και απόρων χηρών

Ο ηθικός βίος και η φιλάνθρωπη δράση του Ευδόκιμου εκτιμήθηκαν από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος τον διόρισε στρατοπεδάρχη της Καππαδοκίας αρχικά και αργότερα όλης της αυτοκρατορίας. Και στη θέση αυτή ο Ευδόκιμος υπήρξε πάντοτε ταπεινόφρων, δίκαιος και φιλάνθρωπος. Υπήρξε υπόδειγμα οσιότητας. Πέθανε ύστερα από ασθένεια στην Καππαδοκία σε ηλικία 33 χρονών. Η είδηση αυτή έφερε μεγάλη λύπη στις αναρίθμητες ψυχές που είχε ευεργετήσει.

Κατά την εκταφή του Αγίου διαπιστώθηκε ότι το σώμα και τα ρούχα του ήταν αναλλοίωτα και ανέδιδαν θαυμαστή ευωδία.

Ἀπολυτίκιον

Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε, πρὸς αἰωνίους μονάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον, τὸ σῶμά σου Ἅγιε· σὺ γὰρ ἐν σωφροσύνῃ, καὶ σεμνῇ πολιτείᾳ, μάκαρ ἐπολιτεύσω, μὴ μολύνας τὴν σάρκα· διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.