Οι άγιοι επτά παίδες Μακκαβαίοι, η μητέρα τους

Οι επτά άγιοι Μακκαβαίοι, η μητέρα τους Σολομωνή και ο διδάσκαλός τους Ελεάζαρος έζησαν κατά την εποχή που βασιλιάς ήταν ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής (175 – 163 π.Χ.). Θέλοντας να εξαναγκάσει τους Εβραίους να αρνηθούν το μωσαϊκό νόμο και να ασπασθούν την ειδωλολατρεία, ο Αντίοχος προέβη σε αρκετές συλλήψεις. Μεταξύ αυτών συνελήφθησαν οι επτά παίδες Μακκαβαίοι και ο 90χρονος διδάσκαλός τους. Σε αυτούς, ο Αντίοχος πρόσφερε δόξες και τιμές, προκειμένου να αρνηθούν την πίστη τους. Όμως, οι μάρτυρες ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στον τύραννο, δηλώνοντας με θάρρος ότι «ο ευσεβής λογισμός είναι κυρίαρχος και εξουσιαστής επί των παθών». Αυτό με περισσή ανδρεία απέδειξαν οι επτά αδελφοί Μακκαβαίοι με την στάση τους απέναντι στο βασιλιά της Συρίας Αντίοχο, όταν αυτός τους έταξε δόξες, τιμές και επίγειες απολαύσεις, αν αυτοί καταπατούσαν το μωσαϊκό νόμο και έτρωγαν από τα απαγορευμένα φαγητά που τους πρόσφερε.

Όταν ο Αντίοχος συνειδητοποίησε πως καμία κολακεία δεν μπορούσε να κάμψει το φρόνημα των Αγίων μαρτύρων, διέταξε το βασανισμό τους. Προηγήθηκε ο ενενηκονταετής διδάσκαλός τους Ελεάζαρος, που εφάρμοσε στο έπακρο το νόμο που τους δίδασκε, με αποτέλεσμα ο Αντίοχος να τον ρίξει στη φωτιά. Εμπνεόμενα από τη θυσία του γέροντα διδασκάλου τους, τα επτά αδέλφια κράτησαν την ίδια γενναία στάση απέναντι στο βασιλιά, όταν τους κάλεσε μπροστά του.

Στην αρχή ο Αντίοχος προσπάθησε να τους κολακεύσει με διάφορα εγκώμια για τη νιότη τους. Τους είπε ότι αν έτρωγαν από τα ειδωλόθυτα που τους πρόσφερε, θα απολάμβαναν μεγάλες τιμές και φυσικά θα τους έσωζε από το θάνατο. Τότε, οι επτά αδελφοί απάντησαν στον Αντίοχο, «είναι περισσότερο επιβλαβής και απ’ αυτόν τον θάνατο, νομίζουμε, η συμπάθειά σου για την παράνομη σωτηρία μας». Εξοργισμένος τότε ο Αντίοχος, με τροχούς, φωτιά και ακόντια, έναν – έναν τους σκότωσε όλους. Όταν είδε αυτό η μητέρα τους Σολομωνή, ρίχτηκε μόνη της στη φωτιά και έτσι όλοι μαζί πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου.

​

Ἀπολυτίκιον

Tὰς ἀλγηδόνας τῶν Ἁγίων, ἃς ὑπέρ σου ἔπαθον δυσωπήθητι Κύριε, καὶ πᾶσας ἡμῶν τὰς ὀδύνας, ἴασαι φιλάνθρωπε, δεόμεθα.

Τῶν Μακκαβαίων τὸν ἑπτάριθμον δῆμον, σὺν τῆ μητρἱ Σολομονῇ τῇ ἁγίᾳ, καἱ Ἐλεάζαρ ἅμα εὐφημήσωμεν· οὗτοι γὰρ ἠρίστευσαν, δι’ ἀγώνων νομίμων, ὡς φρουροὶ καὶ φύλακες, τῶν τοῦ Νόμου δογμάτων· καὶ νῦν ὡς καλλιμάρτυρες Χριστοῦ, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, ἀπαύστως πρεσβεύουσι.