Ο άγιος Θεόδωρος

Έζησε στους χρόνους του Διοκλητιανού στην Κυρήνη της Λιβύης. Υπήρξε άριστος καλλιγράφος, αντέγραψε βιβλία για τις Εκκλησίες και στήριξε τους χριστιανούς. Κατηγορήθηκε από το γιο του στον ηγεμόνα ότι με τα βιβλία του αποσπά πολλούς από την ειδωλολατρία. Επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του και δεν παρέδωσε τα βιβλία που του ζήτησαν για να τα καταστρέψουν και επειδή στη συνέχεια γκρέμισε τον ειδωλολατρικό βωμό όπου γίνονταν οι θυσίες, υποβλήθηκε σε φοβερά και ανήκουστα βασανιστήρια και τον έριξαν στη φυλακή.

Μερικές από τις γυναίκες που από την αρχή ακολουθούσαν τον Άγιο στα μαρτύριά του, μπήκαν στη φυλακή, μάζεψαν τη γλώσσα του, που την είχαν κόψει, και με αυτή έκαναν θαύματα. Αυτά έγιναν γνωστά σε πολλούς και ένας από τους άρχοντες (βουλευτής) έγινε χριστιανός. Τα έμαθε αυτά ο ηγεμόνας και έτσι διέταξε να συλλάβουν τις γυναίκες Λουκία, Αρόα και Κυπρίλλα, που είχαν μαζέψει τη γλώσσα του Αγίου, και όσους άλλους είχαν πιστέψει και είχαν βαπτιστεί από τον Θεόδωρο. Δε θανατώθηκαν όμως, διότι ο βουλευτής Λούκιος, ο οποίος είχε γίνει χριστιανός βλέποντας τα μαρτύρια του αγίου Θεοδώρου, έπεισε τον ηγεμόνα Διγνιανό να γίνει και αυτός χριστιανός και όλοι μαζί έφυγαν για την Κύπρο, όπου ο Λούκιος μαρτύρησε για την πίστη του Χριστού, καθώς επίσης και οι τρεις γυναίκες.