Ο άγιος ιερομάρτυς Δωρόθεος

Διετέλεσε επίσκοπος Τύρου την εποχή του αυτοκράτορα Λικινίου. Διακρινόταν ως ακριβής γνώστης της Παλαιάς και Νέας Διαθήκης και ως πιστός τηρητής των ποιμαντικών καθηκόντων που ορίζονταν σε αυτές. Κατά τον σφοδρό και φονικό κατά της Εκκλησίας διωγμό του Διοκλητιανού, υπακούοντας στις θερμές παρακλήσεις των πιστών, έφυγε από την επαρχία του και αποχώρισε στη Δυσσόπολη της Θράκης. Εκεί ζούσε ως άσημος ιδιώτης, με ενάρετο και ασκητικό βίο, μέχρι να κοπάσει η άγρια καταιγίδα. Μετά το τέλος του διωγμού επανήλθε στην Τύρο και εξακολούθησε να διακονεί το ποίμνιό του με όλη την πατρική επιμέλεια και στοργή, διδάσκοντας αδιάλειπτα, στηρίζοντας, ενισχύοντας και πρωτοστατώντας στην φροντίδα για τις χήρες, τα ορφανά, τους ασθενείς και όλους όσοι έχουν ανάγκη. Η ζωή του παρατάθηκε σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Είδε να βασιλεύουν και τα παιδιά του Κωνσταντίνου, μέχρι ακόμα και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη. Τότε, η μανία των ειδωλολατρών που ήταν προστατευόμενοι του αυτοκράτορα αυτού δε λυπήθηκε ούτε τον υπέργηρο Δωρόθεο, ο οποίος διήγαγε το 107ο έτος. Αφού συνελήφθηκε απ’ αυτούς, κακοποιήθηκε άσχημα. Τα βασανιστήρια τα υπέμεινε με θαυμαστή αντοχή. Έλαβε μαρτυρικό τέλος, αφήνοντας ανεκτίμητη κληρονομιά. Μ’ αυτό τον τρόπο στεφάνωσε λαμπρά ολόκληρη την ζωή του που ήταν αφιερωμένη στην υπηρεσία του Χριστού, της Εκκλησίας και του πλησίον. Σώζεται ένα εκκλησιαστικό σύγγραμμα του Δωροθέου για τους 70 μαθητές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν, διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τὴ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Δωρόθεε, Πρέσβευε Χριστῷ τῶ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ὡς δώρημα τέλειον, ἐκ τοῦ τῶν φώτων Πατρός, σοφίας τὴν ἔλλαμψιν, ὡς Ἱεράρχης σοφός, ἐδέξω Δωρόθεε˙ ὅθεν καὶ πλεονάσας, τὸ σὸν τάλαντον μάκαρ, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, βαθυτάτῳ ἐν γήρᾳ, πρεσβεύων Ἱερομάρτυς, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.