Το χωριό του λεγόταν Θεία Κώμη και βρισκόταν στη Φρυγία. Έζησε επί αυτοκρατορίας Ιουστινιανού του Α’ (527 – 565 μ.Χ.), Ιουστίνου του Β’ (565 – 578 μ.Χ.) και Τιβερίου του Α’ (578 – 582 μ.Χ.). Ο παππούς του Ησύχιος, που ήταν πρεσβύτερος, βάπτισε τον Ευτύχιο και τον βοήθησε από πολύ νωρίς να διακριθεί στα ιερά γράμματα, στην ευσέβεια και στη δύναμη της πίστης του. Στη συνέχεια έγινε μοναχός, διάκονος, ιερέας και αρχιμανδρίτης στη μονή της Αμασείας. Στην Ε’ Οικουμενική Σύνοδο, που συγκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ο Ευτύχιος πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος του μητροπολίτη Αμασείας, ο οποίος είχε εκτιμήσει τις αρετές του και γι’ αυτό τον είχε χειροτονήσει. Εκεί εντυπωσίασε τους Πατέρες με τις γνώσεις του και τη δύναμη των λόγων του. Απέκτησε επίσης και την εύνοια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Κατά την εκεί διαμονή του έκανε μεγάλη εντύπωση στον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μηνά, ο οποίος με θεία αποκάλυψη είπε ότι ο Ευτύχιος θα είναι ο διάδοχός του. Πράγματι, όταν το 552 μ.Χ. πέθανε ο Μηνάς, ο Ιουστινιανός και ο λαός κάλεσαν τον Ευτύχιο να εκλεγεί διάδοχός του.

Από τη θέση του πατριάρχη ο Ευτύχιος αναδείχθηκε εργάτης αρετής και καλός ποιμένας των προβάτων του Χριστού. Επίσης, ένθερμος πρόμαχος των ορθοδόξων αληθειών, ανήκε στους έντιμους και πιστούς ιεράρχες που υπερασπίζουν τις πεποιθήσεις τους με οποιονδήποτε κίνδυνο και απέναντι σε οποιοδήποτε πρόσωπο. Με αυτόν το χαρακτήρα στάθηκε απέναντι στον Ιουστινιανό όταν αυτός παρασύρθηκε από την αίρεση των αφθαρτοδοκητών, την οποία ο Ευτύχιος καταδίκασε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθαιρεθεί και να εξοριστεί για δώδεκα περίπου χρόνια. Όταν όμως έλαμψε η αλήθεια επί αυτοκρατορίας Τιβερίου, επανήλθε πανηγυρικά στο θρόνο του, διδάσκοντας σε εμάς να είμαστε θεμελιωμένοι καλά και αμετακίνητοι στην πίστη. Κοιμήθηκε εν ειρήνη.

Ἀπολυτίκιον

Βίον οὐράνιον, Πάτερ κτησάμενος, σκεῦος ἐπάξιον, ὤφθης τῆς χάριτος, λόγῳ καὶ πράξει βεβαιῶν, τὴν θείαν σοι χορηγίαν· ὅθεν ἱεράτευσας, ἰσαγγέλως τῷ Κτίσαντι, ἔνδοξε Εὐτύχιε, Έκκλησίας ὡράϊσμα· ἣν φύλαττε ταῖς σαῖς προστασίαις, πάσης ἀνάγκης ἀνωτέραν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’

Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια. Διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, Πάτερ Ἱεράρχα Εὐτύχιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.