Ο όσιος Σεραφείμ

Ασκήτευε στο όρος Δομβού Λειβαδιάς. Κατά την Ακολουθία που συνέταξε ο επίσκοπος Ταλαντίου, Νεόφυτος Μεταξάς, (εκδόθηκε στην Αίγινα το 1828 μ.Χ., και στην Αθήνα το 1855 μ.Χ.) ο ασκητής αυτός είχε πατρίδα το χωριό Ζέλι. Οι γονείς του ήταν ενάρετοι και ευσεβείς. Ο Όσιος από μικρός είχε κλίση στη μοναχική ζωή. Σε νεαρή ηλικία, πήγε στο Μονύδριο του προφήτη Ηλία, στο όρος Κάρκαρα. Εκεί έκτισε ναό στο όνομα του Σωτήρος και ασκήτευε. Επειδή όμως είχε συχνές επισκέψεις από γονείς και φίλους, εγκατέλειψε το αγαπημένο του σπήλαιο και πήγε στο Μοναστήρι των αγίων Αναργύρων. Αλλά έφυγε και από εκεί και πήγε στο Μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, που βρίσκεται στο Σαγμάτιο όρος μεταξύ Θηβών και Ευβοίας. Εκεί, έλαμψε σαν πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και ο ηγούμενος τον έκανε μοναχό με το όνομα Σεραφείμ και αργότερα διάκονο και πρεσβύτερο. Για να αποφύγει όμως τη φήμη των αρετών του, με την άδεια του ηγουμένου έφυγε και πήγε δυτικά του Ελικώνα στην τοποθεσία Δομβού. Εκεί έκτισε ναό στο όνομα του Σωτήρος, καθώς επίσης και μερικά κελιά. Συγκεντρώθηκαν μερικοί μοναχοί, με τους οποίους παρέμεινε εκεί για 10 χρόνια κάνοντας έργα αρετής και διδάσκοντας τους μαθητές του. Έτσι ασκητικά και όσια αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά – αφού προείδε το θάνατό του – στις 6 Μαΐου του 1602 μ.Χ. ημέρα της Μεσοπεντηκοστής. Έζησε σύνολικά 75 χρόνια. Λέγεται μάλιστα ότι έκανε και αρκετά θαύματα.

Ἀπολυτίκιον

Θεῖον βλάστημα, τῆς Βοιωτίας, ἔμπνουν ὄργανον τῆς ἐγκρατείας, ἀνεδείχθης, Σεραφεὶμ ἀξιάγαστε· σὺ γὰρ Ὅσίων βαδίσας τοῖς ἴχνεσιν, ἀρτιφανῶς ἐν τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας· Πάτερ Ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.