Ο όσιος Παρθένιος

Ήταν γιος του διακόνου Χριστοφόρου και καταγόταν από μία κωμόπολη της Βιθυνίας. Έζησε επί αυτοκρατορίας του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο ευσεβής πατέρας του του δίδαξε την ορθόδοξη πίστη και την αγάπη στα καλά έργα. Ήταν άνθρωπος αγράμματος και ασχολούνταν με το ψάρεμα. Όσα χρήματα εισέπραττε από την πώληση των ψαριών δεν τα κρατούσε για τον ίδιο, παρά τα μοίραζε στους φτωχούς. Με την επιθυμία να αποκτήσει υψηλού βαθμού θεολογική κατάρτιση, ώστε να μπορέσει να υπηρετεί τον Κύριό του καλύτερα, κατέβαλε επίμονες προσπάθειες και σε μεγάλη πλέον ηλικία έμαθε γράμματα. Αφού πήρε αρκετή γραμματική μόρφωση, έγινε μοναχός και η ζωή του αφιερώθηκε στην προσευχή, στη μελέτη του Ευαγγελίου και στην εργασία. Εντύπωση κάνει ότι με τα λόγια του παρηγορούσε και ανέπαυε πολλούς θλιμμένους. Σιγά-σιγά ο Παρθένιος καρποφόρησε περισσότερο και αφοσιώθηκε συστηματικότερα στο κήρυγμα του θείου λόγου.

Τη διακονία του αυτή πρόσεξε ο επίσκοπος Μελιτοπόλεως, ο οποίος εκτιμώντας τις αρετές του τον χειροτόνησε ιερέα. Αργότερα, ο μητροπολίτης Κυζίκου Ασχόλιος τον κατέστησε επίσκοπο Λαμψάκου. Η πλειοψηφία των Λαμψακινών ήταν τότε ειδωλολάτρες. Από λόγια δεν έπαιρναν καθόλου. Τότε ο Όσιος βάζει σε ενέργεια το λόγο του Κυρίου: «ας λάμψει το φως της αρετής σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον ουράνιο Πατέρα σας» (Ματθ. 5:16). Πράγματι, ο Παρθένιος με τα ενάρετα έργα του κατάφερε να φέρει τους περισσότερους ειδωλολάτρες στην Εκκλησία του Χριστού και απεβίωσε ειρηνικά.

Ἀπολυτίκιον

Tῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος, ποιμὴν Λαμψάκου ὀφθείς, τὴν θείαν ἐνέργειαν, παρὰ Θεοῦ δαψιλῶς, θαυμάτων ἐπλούτησας, δαίμονας ἀπελαύνειν, ἀσθενοῦντας ἰᾶσθαι, νόσους ἀποδιώκειν καὶ πληροῦν τὰς αἰτήσεις, Παρθένιε Ἱεράρχα, τῶν προσιόντων σοι.