Οι άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη

Οι άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη μαρτύρησαν το 1463 μ.Χ. στο χωριό Θέρμη της Λέσβου, στη μονή των Γενεθλίων της Θεοτόκου στις Καρυές. Το έτος 1959 αποκαλύφθηκαν από τα έγκατα της γης θαυματουργικά. Ο άγιος Ραφαήλ παρουσιάστηκε σε κάποιον ευσεβή άνθρωπο και του είπε ότι λέγεται Ραφαήλ. Πατρίδα του ήταν το νησί Ιθάκη και το όνομα του πατέρα του Διονύσιος, ο οποίος τον ανέθρεψε χριστιανικά και τον σπούδασε αρκετά. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος. Είχε το βαθμό του Πρεσβυτέρου και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη και του Πρωτοσύγκελλου.

Όταν έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453), αυτός μόναζε μαζί με τον διάκονο Νικόλαο στη Μακεδονία. Κατόπιν, μέσω της Αλεξανδρούπολης πήγαν το 1454 στη Λέσβο και εγκαταστάθηκαν στη μονή της Θεοτόκου, όπου ο Ραφαήλ έγινε Ηγούμενος. Το 1463 επιτέθηκαν οι Τούρκοι στη μονή και αφού τους συνέλαβαν τους θανάτωσαν με διάφορους τρόπους. Τον Ραφαήλ τον έσφαξαν με πριόνι από το στόμα την Τρίτη της Διακαινησίμου στις 9 Απριλίου και τον Νικόλαο τον θανάτωσαν μετά από φρικτά βασανιστήρια. Μαζί με αυτούς μαρτύρησε και ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, η Ειρήνη, κόρη του Βασιλείου που ήταν προεστός του χωριού. Και η Ειρήνη μαρτύρησε με φρικτό τρόπο: αφού της έκοψαν τα χέρια, την έβαλαν μέσα σε ένα πιθάρι και την έκαψαν ζωντανή μπροστά στα μάτια των γονιών της.

Η Εκκλησία μεταθέτει τη γιορτή τους για την Τρίτη της Διακαινησίμου.

Ἀπολυτίκιον

Ἐν Λέσβῳ ἀθλήσαντες ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν ἡγιάσατε τῇ τῶν λειψάνων ὑμῶν εὑρέσει μακάριοι. Ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ῥαφαὴλ θεοφόρε, ἅμα σὺν Νικολάῳ καὶ παρθένῳ Εἰρήνῃ, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας καὶ πρέσβεις πρὸς Κύριον.