Ο «πολικός» χειμώνας της Κορέας δίνει χαρακτηριστικό χρώμα στη ζωή και στην εργασία της Ιεραποστολικής Κορεατικής Εκκλησίας κατά τους χειμερινούς μήνες.

Μερικές «εικόνες» από τη ζωή των Κορεατών αδελφών μας στο δίμηνο Δεκεμβρίου – Ιανουαρίου θα επιχειρήσουν να παρουσιάσουν τα κείμενα κι οι φωτογραφίες που ακολουθούν.

Χριστουγεννιάτικη γιορτή

Το δεκαήμερο πριν από τα Χριστούγεννα στο Ιεραποστολικό Κέντρο της Σεούλ υπήρχε μια ασυνήθιστη κίνηση. Από το πρωί ως το βράδυ (οι χειμερινές διακοπές των σχολείων είχαν ήδη αρχίσει) πηγαινοερχόντουσαν σ’ αυτό παιδιά κάθε ηλικίας. Κουκουλωμένα μέσα στα χειμωνιάτικα ρούχα τους, μαζεμένα από την απερίγραπτη παγωνιά, έρχονταν περπατώντας προσεκτικά στα κρυσταλλωμένα σκαλιά, τίναζαν τα χιόνια από πάνω τους, πριν μπουν στο κτίριο κι ύστερα προχωρούσαν χαρούμενα προς τις αίθουσες. Είχα φθάσει στη Σεούλ εκείνες τις ημέρες και δεν είχα ακόμη κατατοπισθεί σ’ όλα τα προγράμματα.

– Τι κάνει εδώ κάθε μέρα αυτός ο παιδόκοσμος; ρώτησα.
-Ετοιμάζουν τη γιορτή τους. Κατέβα στις αίθουσες του Κέντρου να δεις. Και τι δεν έχουν προγραμματίσει!

Πράγματι, σωστό μελίσσι δούλευε από τη μια ως την άλλη άκρη του Ιεραποστολικού Κέντρου.

– Κάθε τμήμα Κατηχητικού, δηλαδή τα παιδιά κάθε τάξης του Δημοτικού, ετοιμάζουν το δικό τους μέρος για τη γιορτή: τραγούδια, ποιήματα, μικρούς διαλόγους, διάφορα. Μου εξήγησε ο Κατηχητής, που είχε το «γενικό πρόσταγμα».
– Κι αυτά εκεί; Τι κάνουν με την Αγία Γραφή;
– Αντιγράφουν αποσπάσματα σχετικά με τη Γέννηση του Λυτρωτή. Θα τα διαβάσουν στη γιορτή.

Σε μια άλλη αίθουσα δούλευαν χωριστά μερικές Κατηχήτριες και «εθελοντές» καλλιτέχνες. «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΜΑΓΟΥ», που θα παίξουν φέτος σε σκετς τα παιδιά της ΣΤ’, θέλει πολλά σκηνικά και δύσκολες στολές. «Για να τα προλάβουμε, ζητήσαμε βοήθεια απ’ όποιον ευκαιρεί», είπε μια Κατηχήτρια.
Χαρά Θεού όλη αυτή η συντονισμένη προετοιμασία. Πώς να μην έχει επιτυχία καταπληκτική η Χριστουγεννιάτικη γιορτή τους!

«Το χιόνι θα φοβηθούμε;»

Για να μπορέσουν να πάρουν μέρος και οι πιστοί που εργαζόντουσαν, την Παραμονή των Χριστουγέννων ο Μέγας Εσπερινός και η Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου είχαν προγραμματισθεί να γίνουν αργά το βράδυ. Τις δυο όμως τελευταίες ημέρες και νύχτες, χιόνιζε ασταμάτητα. Δεν προλάβαιναν ν’ ανοίξουν τους δρόμους τα εκχιονιστικά μηχανήματα και το χιόνι ξαναμαζευόταν. «Αν έρθουν όσοι μένουν κοντά… Οι άλλοι, πώς να φθάσουν από απόσταση δύο ωρών… Και μες στη νύχτα…» σκεπτόμαστε.

Φυσικά, μια ημέρα πριν έκαιγε αδιάκοπα το καλοριφέρ στο Ναό – «μήπως και κόψει κάπως η παγωνιά του». Αλλά η ανησυχία ήταν γενικότερη.

Να ανάψουμε τα φώτα στο προαύλιο. Και τον μεγάλο προβολέα. Να βλέπουν οι άνθρωποι τα σκαλιά, αν δηλαδή μπορέσουν να ‘ρθουν…

Μετά τη Λειτουργία ας κατέβουν στο Κέντρο να πιουν ένα ζεστό τσάι οι άνθρωποι, ν’ αντέξουν ώσπου να γυρίσουν σπίτια τους…

Τα παιδιά της χορωδίας να φορέσουν τα παλτά τους απόψε πάνω από τη στολή τους. Κατεβάζει συνέχεια παγωμένο αέρα η κόγχη. Πώς να ψάλουν ξυλιασμένα..!.

Θα το πιστέψετε; Γέμισε ο Ναός! Μέχρι και γιαγιούλες ήρθαν. «Το χιόνι θα φοβηθούμε;» Δεν έλειψαν και μωρά. «Δεμένο στην πλάτη μου, τυλιγμένο ολόκληρο μ’ αυτό το παπλωματάκι, δεν παθαίνει τίποτε», βεβαίωνε μια νεοφώτιστη μανούλα. «Ο ζήλος του Οίκου….» Κύριε!

«Κάθε βράδυ πρόβα»

Φέτος το πρόβλημα στην Κορέα δεν ήταν η έλλειψη των ειδικών ύμνων. Από την Ελλάδα άνθρωποι, που έχουν καταλάβει το ουσιαστικό αυτό πρόβλημα της Ιεραποστολής, φρόντισαν να στείλουν εγκαίρως μεταγραμμένους σε ευρωπαϊκή μουσική τους βασικούς ύμνους και των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων. Αμέσως, με αρκετά ξενύχτια εργασίας…. το «επιτελείο» της Σεούλ ετοίμασε τις μεταφράσεις στα κορεατικά και την εναρμόνιση. Το μεγάλο πρόβλημα τώρα ήταν πότε θα μάθαινε αυτούς όλους τους εντελώς άγνωστους ύμνους η Χορωδία.

– Όλα αυτά είναι για τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια; – ρώτησε με απορία ένα από τα παλαιότερα μέλη.
– Ναι, όλα αυτά. Δηλαδή αυτά είναι μόνο όσα έχουμε εμείς ετοιμάσει. Η Εκκλησία μας, εκφράζει με πάρα πολλούς ακόμη ειδικούς ύμνους το νόημα των μεγάλων αυτών εορτών.

Σιγά-σιγά θα τους μεταφράσουμε κι εμείς όλους, είμαστε στον 1ον αιώνα μας, δεν είν’ έτσι;
Έσκυψαν το κεφάλι τα μέλη της Χορωδίας. Γύρναγαν μια-μια τις μουσικές σελίδες, που είχαν προστεθεί στα ντοσιέ τους… Κανείς δεν αποφάσιζε να πει κάτι.

-Κοιτάξτε, προσπαθήστε να μάθετε καλά όσα προλάβετε. Έχω σημειώσει τη σειρά προτεραιότητας. Τα υπόλοιπα του χρόνου. Θέλησε να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση ο π. Σωτήριος. Kι έφυγε για τα Παρεκκλήσιο, όπου τον περίμεναν πιστοί για Εξομολόγηση.
Ευθύς άρχισαν όλοι να μιλούν. Όρθιοι, νεώτεροι και παλαιοί, κάτι έλεγαν ο ένας στον άλλον, χειρονομούσαν έντονα, δεν καταλάβαινα φυσικά. Κάποτε σταμάτησαν τις κουβέντες. Πήρε τη θέση του ο νέος επιστήμονας, που έχει την ευθύνη του Χοράρχη κι άρχισαν την πρόβα.

Πέρασαν ώρες. Τελείωσε η πρόβα. Ο Χοράρχης και δυο-τρεις άλλοι δεν έφευγαν. «Περιμένουμε τον Σιμπουνίμ». Σαν τελείωσε κι ο π. Σωτήριος την Εξομολόγηση, συναντήθηκαν στο Γραφείο.

– Το αποφασίσαμε, Σιμπουνίμ. Θα κάνουμε κάθε βράδυ πρόβα. Ε, θα κουραστούμε κάπως. Αλλά θα τους μάθουμε όλους τους ύμνους, είπε αποφασιστικά ο Χοράρχης.
Σειρά τώρα του π. Σωτηρίου να μη μπορεί να πει λέξη! Κατασυγκινημένος αγκάλιασε με το βλέμμα του τους νέους.
-Κάθε βράδυ πρόβα! Και μ’ αυτή τη βαρυχειμωνιά!
Θέλετε και το αποτέλεσμα; Όχι απλώς τους έμαθαν, αλλά τους έμαθαν και τους είπαν θαυμάσια όλους τούς ύμνους αυτά τα γεμάτα με θέληση και φλογερό ζήλο Ορθόδοξα νιάτα της Σεούλ.

* * *
Δεν τελειώνουν εδώ οι «εικόνες» από τη χειμερινή ζωή κι εργασία της Εκκλησίας στην Κορέα. Αλλά κι αυτές μόνο αρκούν, πιστεύω, για να μας δείξουν τι μπορεί να πραγματοποιείται, όταν ο ζήλος φλογίζει.

Μαρία Σπυροπούλου