Το αγγελάκι με τον σταυρό

Πήγαινε για πρώτη φορά φέτος ο μικρός Κίβου στο ορθόδοξο σχολείο «Φως Εθνών». Τα μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν ο ένας στην τρίτη κι ο άλλος στην πέμπτη του Δημοτικού.

Μάθαινε για πρώτη φορά να μιλάει γαλλικά, μ’ όλο που τα τραγούδια του σχολείου και τους ύμνους της Εκκλησίας τους ήξερε απ’ έξω.

Κι ήλθε η ώρα που, παραμονές Χριστούγεννα, βαπτίστηκε κι αυτός μαζί με άλλα παιδιά του σχολείου τους.

Από πέρσι ακόμα περίμενε τούτη την ώρα. Είχε ετοιμαστεί να βαπτιστεί μαζί με τα δυο του αδέλφια, όμως ένας πολύ υψηλός πυρετός, σπασμοί από μια μαλλάρια, που κόντεψε να τον στείλει στον τάφο, τον εμπόδισαν.

Θυμάται πως, όταν πήγε αρρωστούλι ακόμα στο Κατηχητικό του, ο μαύρος δάσκαλος του είπε:

– Κίβου, πρέπει να γίνει πιο αγγελική ακόμα η ψυχούλα σου. Μη βιάζεσαι. Ο πατέρας σου και η μητέρα σου βαπτίστηκαν μεγάλοι.
– Ακόμη πιο αγγελική; Δεν πολυκατάλαβε τότε ο Κίβου.

Μα φέτος, που στο θεατρικό των Χριστουγέννων θα είναι αγγελάκι, όταν η λευκή διευθύντρια τους έβαλε ντυμένους με άσπρες, ροζ, θαλασσιές και πράσινες στολές, κι ολόασπρα φτερά πάνω στη σκηνή στις θέσεις τους τούς είπε:

– Είστε οι Άγγελοι του Θεού, που κατέβηκαν εκείνη τη νύχτα πάνω στη φάτνη του Χριστού μας. Κανένας κακός λόγος στο στόμα, καμιά κακία στην καρδιά. Τον Χριστούλη θα σκέπτεστε.

Έπειτα γύρισε και του είπε:

– Εσύ Κίβου, κρατάς λύρα στα χέρια σου. Συνέχεια τα χείλη σου θα λένε «Γκλόιρα Τόι – Δόξα σε Σένα». Αυτό είναι το έργο των αγγέλων.

Αυτός ο ύμνος πόσο γλύκαινε από μικρό παιδί την ψυχή του Κίβου!

Αυτόν τον ύμνο άκουσε εκείνο το ευλογημένο Σάββατο, όταν, γυμνός από τη μέση και πάνω, μαζί με τα πολλά άλλα παιδάκια, περίμεναν την ώρα που ο πατήρ Ανδρέας θα τον έκανε Χριστιανό.

Δεν καταλάβαινε όλα τα λόγια που έλεγε, κάποια στιγμή άκουσε το όνομά του.

Έκανε δειλά δυο βήματα, τον άρπαξε με πολύ αγάπη ο κατηχητής του, τον βοήθησε ν’ ανέβει τα τέσσερα σκαλιά, να κατέβει στο νερό κι έπειτα το δυνατό χέρι του ήρεμου πατρός του βούτηξε το κεφάλι μέσα στο νερό. Έπειτα βούτηξε ολόκληρο το σώμα. Τόσο που του κόπηκε η αναπνοή. Όμως δεν λησμόνησε να πει το «Αμήν», όπως τους είχαν πει στην κατήχησή τους.

Τρεις βουτιές μέσα στο νερό, τρία «Αμήν» από τα τρεμάμενα χείλη του.

Με την ίδια αγάπη ο δάσκαλος τον βοήθησε να βγει και τον παρέδωσε στις καλές πρεσβυτέρες που τον σκούπισαν με στοργή.

Είναι Χριστιανός τώρα, όπως οι γονείς του και τα αδέλφια του. Όλο το κακό το έσβησε το άγιο βάπτισμα.

Ντύνεται σε λίγο τον λευκό χιτώνα. Λευκά χέρια του φορούνε τον μακρύ σταυρό. Παίρνει το ενθύμιο της μεγάλης μέρας. Τον αγκαλιάζει η μάνα. Το ζεστό χέρι του πατέρα ακουμπάει πάνω στο μυρωμένο με το Άγιο Χρίσμα κεφάλι του. Με χριστιανική περηφάνεια φεύγει μαζί τους φορώντας τον λευκό χιτώνα του.

Μ’ αυτόν θα πάει την άλλη μέρα, πρώτη μέρα, στον Άγιο Ανδρέα, και θα μπει κι αυτός στην χρυσή γραμμή, ως το ιερό, για να κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.

Το μικρό καινούργιο χριστιανόπουλο, το ίδιο απόγευμα της Κυριακής, θα πάει νωρίς στην Ιεραποστολή, να ντυθεί άγγελος για την γιορτή.

Kαι θα τραγουδάει η ψυχούλα του, όλη την ώρα, το «Δόξα Σοι το δείξαντι το Φως».

Το λευκό χέρι που τον έντυσε, έβαλε τον λαμπερό σταυρό κάτω απ’ τον λευκό του χιτώνα. Όμως τα μαύρα χέρια τον έβγαλαν πάλι.

– Ξέρω πως καμαρώνεις καινούργιο χριστιανόπουλο, του είπε η αδελφή. Όμως τα αγγελάκια δεν φορούσαν σταυρό.
Και ο σταυρός κρύφτηκε πάλι κάτω απ’ τον χιτώνα.

Ο Κίβου κρυφά, όταν ήταν όλοι στη σκηνή, πριν ανοίξει, έβγαλε τον σταυρό του πάλι έξω.

Όχι αυτός είναι άγγελος με σταυρό. Ο δάσκαλος κατηχητής του έτσι του ευχήθηκε:

– Για να μείνει αγγελική του χριστιανού η καρδιά, πρέπει να αγωνίζεται κάθε μέρα. Ο σταυρός Κίβου, είναι το σύμβολο του αγώνα. Μην το ξεχάσεις. Μικρούς αγώνες τώρα, όπως είπε ο πατήρ, μεγάλους αγώνες όταν μεγαλώσεις.

– Ναι, αδελφή, εγώ είμαι άγγελος με σταυρό, θα της πει, αν θελήσει να τον κρύψει πάλι.

Όμως η λευκή αδελφή, συγκινημένη, χάιδεψε το σγουρό κεφαλάκι του. Έσκυψε, φίλησε τον σταυρό του αγοριού, όταν τελείωσε το θεατρικό, και του ευχήθηκε:

– Έτσι να τιμάς πάντα τον σταυρό Κίβου, με το «Γκλόιρα Τόι – Δόξα σε Σένα», στα χείλη σου και με τον αγώνα στην καρδιά σου.