Πριν σαράντα τέσσερα χρόνια διακονούσα ταπεινά με τη χάρη του Θεού την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο Ζαΐρ, το σημερινό Κονγκό της κεντρικής Αφρικής. Ένα πρόσωπο του κλιμακίου μας τραγουδούσε με τα παιδιά του Κατηχητικού κάποια χριστιανικά τραγούδια προερχόμενα από τον χώρο των ρωμαιοκαθολικών. Δεν είναι σωστό, είπα, εμείς οι ορθόδοξοι να λέμε αυτά τα τραγούδια. Ζήτησα τη βοήθεια του Θεού και συνέθεσα αυτόν τον ύμνο που είναι σύντομος, αλλά έχει βαθιά νοήματα.

Στην πρώτη στροφή αναφέρεται η λέξη Ορθοδοξία που περιέχει την αληθινή πίστη που μας παρέδωσε ο Χριστός διά των αγίων Αποστόλων και των αγίων Πατέρων και την οποία ως ιεραπόστολοι καλούμαστε να διδάξουμε και να μεταδώσουμε σε εκείνους που την αγνοούν. Είναι η αληθινή πίστη που στερεώθηκε με τις οικουμενικές και τοπικές συνόδους και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων. Είναι η γλυκιά και μοναδική ελπίδα στους δύσκολους καιρούς που περνάει η ανθρωπότητα. Ο Χριστός είπε στους Αποστόλους Του και το λέει και σε εμάς, που ακολουθούμε τα βήματά τους, να πορευθούμε σε όλα τα έθνη και να καλέσουμε στο βάπτισμα της Ορθοδοξίας όσους θα πιστέψουν.

Μια ματιά στον κόσμο μάς πείθει ότι οι χώρες είναι λευκές και έτοιμες για θερισμό. Πολλοί που από άγνοια ακολούθησαν τον δρόμο των αιρέσεων, μόλις γνωρίσουν την Ορθοδοξία, σαγηνεύονται και χωρίς δυσκολία έρχονται, για να λάβουν το αληθινό βάπτισμα. «Γιατί ήλθατε τόσο αργά;» μας λένε. Και τους απαντάμε ότι ο τουρκικός ζυγός ήταν τόσο βαρύς που το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε για τετρακόσια χρόνια, ήταν να αγωνιστούμε να αποφύγουμε τον εξισλαμισμό και να σταθούμε στα πόδια μας ως ορθόδοξοι. Με αληθινή αγάπη και χαρά, πιστεύοντας ότι στην Ορθοδοξία θα βρουν τον αληθινό παράδεισο, σας περιμένουν, φίλοι, μαθητές του Χριστού μας, φυλές και γλώσσες. Λευκοί και μαύροι, κίτρινοι και ερυθρόδερμοι. Όλοι είναι παιδιά του αληθινού Θεού και δικαιούνται να τύχουν της εν Χριστώ Σωτηρίας. Πορευθέντες, λοιπόν, μεταδώσατε σε όλους, όσοι το επιθυμούν, τον Χριστό και την Ορθοδοξία. Αμήν.

†Ο Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος