Ο άγιος απόστολος Φίλιππος

14η Νοεμβρίου

Ήταν και αυτός από τη Βηθσαϊδά, την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου. Ο Ματθαίος (Ματθ. ι΄ 3) τον αναφέρει πέμπτο στην αποστολική χορεία. Ο Ιωάννης (α΄ 44) μας πληροφορεί για την κλήση του Φιλίππου από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Την επόμενη μέρα – αφού ήδη γνώρισαν τον Ιησού ο Ανδρέας, ο Ιωάννης και ο Σίμων Πέτρος – ήρθε η σειρά του Φιλίππου. Όπως και οι άλλοι, έτσι κι αυτός φλεγόταν από ευσεβή πόθο και η έλευση του Μεσσία ήταν η μόνιμη σκέψη του και η διάπυρος προσδοκία του. Και είναι γνωστό ότι ο όμιλος αυτός των ανθρώπων είχε συγκεντρωθεί κοντά στο βαπτιστή Ιωάννη. Υπήρχε, λοιπόν, έτσι η απαιτούμενη προπαρασκευή για το σχηματισμό των εκλεκτών του Ιησού. Και Αυτός, καθώς είδε τον Φίλιππο, του είπε: “Ἀκολούθει μοι”.

Ο Φίλιππος μετά τη συνομιλία του με τον Ιησού πήγε στον Ναθαναήλ και περιχαρής του είπε: “Ὅν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ”. Ο Ναθαναήλ με τη δυσπιστία της άγνοιας την οποία ως τότε είχε και με την προκατάληψή του προς την ασημότητα της Ναζαρέτ αποκρίθηκε: “Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;”. Και τότε ο Φίλιππος, πεπεισμένος τελείως ότι μια συνάντηση με τον Ιησού θα αφαιρούσε εντελώς και τον ελάχιστο δισταγμό του φίλου του, του είπε: “Ἔρχου καὶ ἴδε”. Και τον έφερε στον Ιησού.

Όταν έμελλε να βαδίσει ο Ιησούς προς τα πάθη Του, κάποιοι Έλληνες επιθύμησαν να Τον δουν. Για το λόγο αυτό απευθύνθηκαν στον Φίλιππο: “Kύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν”. Ο Φίλιππος το ανέφερε στον Ανδρέα και μαζί και οι δύο το είπαν στον Ιησού. Και τότε Εκείνος, συνδυάζοντας θαυμάσια τη δόξα του μαρτυρίου με την παρουσία των Ελλήνων οι οποίοι έμελλαν να υπηρετήσουν περισσότερο από όλους το έργο του Σταυρού Του, είπε το περίφημο: “Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου” (Ιω. ιβ΄ 20-23).

Ο Φίλιππος με τους υπόλοιπους Αποστόλους ακολούθησε τον Ιησού στον τριετή δημόσιο βίο του. Τη νύχτα της Μ. Πέμπτης, όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του: “Οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ. Εἰ ἐγνώκειτέ με, καὶ τὸν πατέρα μου ἐγνώκειτε ἄν. καὶ ἀπ’ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἑωράκατε αὐτὸν”, ο Φίλιππος διψασμένος να δει τον Πατέρα είπε: “Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν”. Και ο Ιησούς του απάντησε: “Τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε;…” (Ιω. ιδ΄ 7-10). Μετά τη σύλληψη του Ιησού και την απόκρυψη των μαθητών για το φόβο των Ιουδαίων στο υπερώο, το ίδιο έκανε μαζί τους και ο Φίλιππος. Ήταν εκεί και τις δύο φορές που εμφανίστηκε ο Ιησούς στους μαθητές μετά την Ανάστασή Του. Δεν έλειπε βέβαια ούτε στις άλλες εμφανίσεις που έκανε στους μαθητές μέχρι και την Ανάληψή Του.

Και στο υπερώο αργότερα ήταν “οὗ ἦσαν καταμένοντες… προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει” (Πραξ. α΄ 13-14) και μετείχε της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Έπειτα από επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ο Φίλιππος κληρώθηκε να κηρύξει το λόγο του Ευαγγελίου στις χώρες της Ασίας. Κατά την παράδοση, ο Φίλιππος κήρυξε στους Πάρθους και στη Φρυγία. Έχοντας συντρόφους του στο ευαγγελικό του έργο τον απόστολο Βαρθολομαίο και την αδελφή του Μαριάμνη, κήρυξε σε πολλές πόλεις αντιμετωπίζοντας καθημερινά πολλούς κινδύνους και κακουχίες. Ο άγιος απόστολος Φίλιππος βρήκε μαρτυρικό θάνατο στην Ιεράπολη της Φρυγίας. Στον τόπο εκείνο ο Φίλιππος και οι σύντροφοί του είχαν οδηγήσει στη χριστιανική πίστη πλήθος κόσμου, γεγονός που εξόργισε τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι και κρέμασαν στην πλατεία της πόλης τον Φίλιππο, τον Βαρθολομαίο και τη Μαριάμνη. Από το μαρτύριο αυτό οι ακόλουθοί του κατάφεραν να σωθούν, όμως ο Φίλιππος παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.

Ἀπολυτίκιον

Ἀπόστολε Ἅγιε Φίλιπε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Θείαν ἔλλαμψιν τοῦ Παρακλήτου εἰσδεξάμενος πυρὸς ἐν εἴδει παγκοσμίως ὡς ἀστὴρ ἀνατέλακας καὶ τῆς ἀγνοίας τὸν ζόφον διέλυσας τῇ θείᾳ αἴγλῃ, ἀπόστολε Φίλιππε. Ὅθεν πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ δεόμεθα, δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.