Ο άγιος μάρτυς Τρύφων

Καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έβοσκε χήνες. Όμως έλαβε το χάρισμα του Αγίου Πνεύματος να θεραπεύει νόσους, να αποδιώκει δαιμόνια από τους ανθρώπους και να προστατεύει τα αγροκτήματα, τους κήπους και τα αμπέλια από βλαβερές ασθένειες.

“Όταν βρισκόμουν στην Λάμψακο και φρόντιζα και έβοσκα τις χήνες, κατήλθεν οργή από Θεού Παντοκράτορος όχι μόνον σε εκείνον τον τόπο, αλλά και στις γύρω περιοχές, δηλαδή οργή στα αμπέλια, στους κήπους και τα φύλλα, οι καρποί μαραίνονταν και αφανίζονταν. Βλέποντας εγώ, ο ελάχιστος Τρύφων, τους καρπούς να σαπίζουν και τους ανθρώπους να λειώνουν από θλίψη για αυτή την αιτία του αφανισμού των καρπών της γης, των χωραφιών, των αμπελιών, των κήπων, των λαχάνων και όλων των δένδρων, προσευχήθηκα προς τον Κύριον και Θεόν μου, να αφανισθούν όλα τα θηρία που προξενούν την αδικία και την φθορά στους κήπους, τα χωράφια, τα αμπέλια και σε όλα τα δένδρα και μάλιστα σε αυτούς που κατοικούν την κώμη, η οποία βρίσκεται κοντά στην λίμνη και οι οποίοι ήλθαν μετά από παράκληση και πρόσκλησή μου.

Ενώ γονάτισα και προσευχόμουν στον Θεό με υψωμένα τα χέρια, ο Θεός, που εισακούει αυτούς που έχουν στηρίξει την ελπίδα τους σε Αυτόν, εξαπέστειλεν άγγελον, ο οποίος εσκότωσε τα κακούργα θηρία που κατέστρεφαν τα αμπέλια, τους κήπους και την χώραν των δούλων Του και των θηρίων αυτών τα ονόματα τα γνώριζε καλά και είναι τα παρακάτω: κάμπη, σκώληξ, σκωληκοκάμπη, σκάνθαρος, βρούχος, ακρίς, επίμαλος, καλιγάρις, μακρόπους, μύρμηγξ, φθείρ, ρυγίτης, ψυλλίτης, καυλοκόπος, ερυσίβη, κοχλοί, ψαλίτης και κάθε άλλο που καταστρέφει και μαραίνει τα σταφύλια και τα υπόλοιπα είδη και τα λάχανα. Αλλά, όμως, κι εγώ ο ίδιος τα έδενα με όρκον να μην έρχονται και μένουν στους τόπους εκείνων που με προσκαλούν, αλλά τα διέταξα να απέλθουν σε τόπους τους οποίους δεν πατά άνθρωπος”.

Στη συνέχεια, ο άγιος Τρύφων παραθέτει τον όρκο με τον οποίο έδεσε τα παραπάνω “θηρία”, όπως τα ονομάζει. Τα παραπάνω, δηλαδή η διήγηση και ο όρκος του Αγίου, ευρίσκονται στο “Μικρόν Ευχολόγιον” (έκδ. Απ. Διακ. 1992, σελ. 327 – 328) και διαβάζονται από τους ιερείς στα αμπέλια και στους κήπους, συνήθως μετά την τέλεση Αγιασμού και με το αγιασμένο νερό ραντίζονται τα δένδρα και τα φυτά.

Ο άγιος Τρύφων, όπως αναφέρεται στην παραπάνω διήγηση και η οποία αποτελεί κατά κάποιον τρόπο αυτοβιογραφία του, καταγόταν από τη Λάμψακο και έζησε στα χρόνια των βασιλέων Γορδιανού, Φιλίππου και Δεκίου. Πολύ φτωχός από την παιδική του ηλικία, αναγκάστηκε για κάποιον καιρό να βόσκει χήνες, για να ζήσει. Ενώ εργαζόταν, συγχρόνως μελετούσε και την Αγία Γραφή και με πολύ ζήλο εφάρμοζε τις εντολές του Χριστού. Πράγματι, με την ευσεβή φιλομάθειά του έγινε σιγά – σιγά ικανός όχι μόνον να ξέρει πολλά ο ίδιος, αλλά και να τα διδάσκει. Έλαβε δε τόση χάρη από τον Θεό, ώστε η συναναστροφή του να ελκύει πολλούς προς την πίστη, να στηρίζει άλλους στο δρόμο της αρετής και να τελούνται δι’ αυτού ακόμα και θαυματουργές θεραπείες.

Το χάρισμά του αυτό έφτασε και στ’ αυτιά του αυτοκράτορα Γορδιανού – ο οποίος ονομάστηκε “Ευσεβής” – του οποίου η κόρη, μονογενής και πανέμορφη, είχε το ατύχημα να παραφρονήσει. Ο Γορδιανός, πληροφορούμενος από το διοικητή της Μικράς Ασίας ότι στη Λάμψακο υπήρχε άνθρωπος που γιάτρευε εύκολα κάθε είδους ασθένεια, κάλεσε τον Τρύφωνα στη Ρώμη.

Ο Άγιος έγινε δεκτός στ’ ανάκτορα και θεράπευσε την κόρη του βασιλιά. Ο αυτοκράτορας, ευγνωμονώντας, θέλησε να τον κρατήσει κοντά του και να του δώσει λαμπρό αξίωμα, αλλά εκείνος ευχαριστώντας τον αρνήθηκε ευγενικά. Του πρόσφερε και πολλά χρήματα, αλλά εκείνος του δήλωσε πως για ό,τι γινόταν με τη χάρη του Θεού δεν ζητούσε ούτε δεχόταν καμία ανταμοιβή από τους ανθρώπους. Αφήνοντας τις βασιλικές τιμές και λάμψεις επέστρεψε στη Λάμψακο μεταξύ των συμπολιτών του. Ο Γορδιανός ο Γ΄ πέθανε το 244 μ.Χ. και τον διαδέχτηκε ο Άραψ Φίλιππος (244-249 μ.Χ.).

Αλλά ο διάδοχος αυτού, Δέκιος, ξεκίνησε σφοδρό διωγμό κατά της Εκκλησίας, στον οποίο αναρίθμητοι χριστιανοί έλαβαν το θάνατο του μαρτυρίου. Στην εποχή του Δεκίου (250 μ.Χ.) συνελήφθη και ο άγιος Τρύφων. Ομολόγησε θαρραλέα τον Χριστό, υπέμεινε με θαυμαστή καρτερία, υπομονή και προσευχή τα φρικτά βασανιστήρια και, επειδή εξήλθε από όλα αλώβητος, τον αποκεφάλισαν. Ευσεβείς χριστιανοί, παραλαμβάνοντας το λείψανό του, το έθαψαν με ευλάβεια.