Ήταν πλούσιοι και συγκλητικοί. Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Ενώ πριν ήταν ειδωλολάτρες, πήραν αφορμή να μελετήσουν τη χριστιανική θρησκεία και να προσέλθουν σε αυτήν, όταν παρακολούθησαν το μαρτύριο του επισκόπου Θεοπέμπτου. Τη γνήσια και ολόθερμη πίστη τους επικύρωσαν με το μαρτυρικό τους τέλος. Καταγγέλθηκαν ως χριστιανοί, χωρίς οι ίδιοι να το αρνηθούν. Άφοβοι και πρόθυμοι βάδισαν στο στάδιο του μαρτυρίου. Στην αρχή τους αφαίρεσαν τις επίσημες ζώνες τους – εμβλήματα των συγκλητικών αξιωμάτων τους – διότι τάχα ήταν ανάξιοι να τις φέρουν. Αλλά εκείνοι χαίρονταν, διότι πίστευαν ότι είχαν γίνει συμπολίτες των Αγίων και θα γίνονταν και στεφανηφόροι του Χριστού. Έτσι, υπέστησαν γενναιότατα το μαρτυρικό θάνατο.