Ο άγιος Πέτρος

Συνδύαζε θερμότατο ζήλο και ανώτερη λαμπρή μόρφωση. Διακρινόταν για τον ενάρετο βίο του και γρήγορα κατέλαβε σπουδαία θέση στην Εκκλησία της Αιγύπτου, αφού διαδέχτηκε τον αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Θεωνά. Αναφέρεται ως «υφηγητής», διδάσκαλος δηλαδή των ορθών δογμάτων και ως συγγραφέας δεκαπέντε Κανόνων, που πραγματεύονται τον τρόπο αποδοχής στην Εκκλησία εκείνων των χριστιανών που λόγω των διωγμών αποχώρησαν από το σώμα της Εκκλησίας και ύστερα μετανόησαν.

Το έτος 306 μ.Χ. προέδρευσε σε Σύνοδο που καταδίκασε και καθαίρεσε τον επίσκοπο Λυκοπόλεως Μελέτιο. Αλλά αυτός, για να εκδικηθεί τον Πέτρο, τον κατήγγειλε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό Γαλέριο, όταν αυτός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών. Τότε ο ευσεβής Αρχιεπίσκοπος έδειξε τη μεγάλη και λαμπρή διαγωγή του. Προκειμένου να συλληφθεί από τον έπαρχο, κάλεσε τους πιο άξιους πρεσβυτέρους της αρχιεπισκοπής του, τον Αχιλλά και τον Αλέξανδρο. Τους ανήγγειλε ότι έφτασε το τέλος του και τους όρισε διαδόχους του.

Κατόπιν, για να μην αντιληφθεί τη σύλληψή του ο χριστιανικός λαός που ήταν συγκεντρωμένος μπροστά στην πόρτα του, βγήκε και παραδόθηκε στους στρατιώτες από μια τρύπα που ανοίχτηκε στο πίσω μέρος του σπιτιού του. Έπειτα τον πήγαν κρυφά στον τόπο της θανατικής εκτέλεσης, όπου τον αποκεφάλισαν τον Νοέμβριο του 311 μ.Χ. Πριν από τον αποκεφαλισμό του τον επισκέφτηκαν στη φυλακή απεσταλμένοι του αιρετικού Αρείου παρακαλώντας τον να συγχωρήσει τον Άρειο, αλλά δε δέχτηκε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Κλήμεντος Ῥώμης καὶ τοῦ ἁγίου Πέτρου Ἀλεξανδρείας

Tῆς θείας γνώσεως, εὔσημοι σάλπιγγες, καὶ τῶν τῆς πίστεως, θεσμῶν ἐκφάντορες, Ἱερομάρτυρες Χριστοῦ, ἐδείχθητε τοῖς ἐν κόσμῳ, Κλήμη παναοίδιμε, τῆς ζωῆς κλῆμα εὔκαρπον, καὶ Πέτρε θεόσοφε, εὐσεβῶν πέτρα ἄρρηκτε· διὸ ὡς τῶν ἀρρήτων ἐπόπται, ρύσασθαι πάσης ἡμᾶς βλάβης.