Η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Αυτή τη μέρα η αγία Εκκλησία μας γιορτάζει το μεγάλο και ανερμήνευτο γεγονός της κατά σάρκα γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού από την Υπεραγία Θεοτόκο. Μετά τον Ευαγγελισμό της Παρθένου Μαρίας από τον αρχάγγελο Γαβριήλ και ενώ πλησίαζε ο καιρός να συμπληρωθούν οι εννιά μήνες από την υπερφυσική σύλληψη του Χριστού στην παρθενική της μήτρα, ο Καίσαρας Αύγουστος διέταξε απογραφή του πληθυσμού του ρωμαϊκού κράτους. Κάθε οικογένεια έπρεπε να πάει στον τόπο καταγωγής της, προκειμένου να απογραφεί. Τότε ο Ιωσήφ μαζί με τη Θεοτόκο ξεκίνησαν για τη Βηθλεέμ, για να απογραφούν εκεί. Επειδή όμως είχε πλησιάσει ο καιρός για να γεννήσει η Παρθένος και δεν έβρισκαν κατοικία να καταλύσουν, διότι είχε μαζευτεί πολύς λαός στη Βηθλεέμ, μπήκαν σε ένα φτωχικό σπήλαιο. Εκεί η Θεοτόκος αξιώθηκε το μεγαλύτερο χάρισμα: έφερε στον κόσμο τον Θεάνθρωπο! Σπαργάνωσε σαν βρέφος τον Κτίστη των απάντων! Έπειτα Τον έβαλε επάνω στη φάτνη των άλογων ζώων, διότι «έμελλε να ελευθερώση ημάς από την αλογίαν», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Από τότε όλοι οι πιστοί χριστιανοί με χαρά ψάλλουν τον ύμνο των αγγέλων εκείνης της νύχτας: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Δόξα, δηλαδή, ας είναι στον Θεό, που βρίσκεται στα ύψιστα μέρη του ουρανού, και στη γη ολόκληρη, που είναι ταραγμένη από την αμαρτία, ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός έδειξε την αγάπη Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Υιού Του.

Η κατά σάρκα γέννηση του Χριστού από την Παρθένο Μαρία είναι ένα “παράδοξο μυστήριο”, αφού είναι πέρα από τα όρια κάθε ανθρώπινης λογικής. Το παράδοξο τούτο μυστήριο ήταν προαιωνίως στο σχέδιο του Θεού και το προφήτευσαν αιώνες πριν οι θεόπνευστοι Προφήτες. Ο Ησαΐας είπε: “Ιδού η Παρθένος έξει εν γαστρί και τέξεται Υιόν και καλέσει το όνομα Αυτού Εμμανουήλ”. Η γέννηση του Χριστού είναι γεγονός ιστορικό και αναμφισβήτητο, χρονικά και τοπικά οριοθετημένο (“εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας”, “επί Αυγούστου καίσαρος” κ.λπ.). Επέφερε μεγάλη και βαθιά τομή στο χρόνο και χώρισε την παγκόσμια ιστορία σε προ Χριστού και μετά Χριστόν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’

Ἡ γέννησίς σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν. Κύριε, δόξα σοι.