Έζησε την εποχή των μεγάλων διωγμών. Για τη βαθιά πίστη και σωφροσύνη του τιμήθηκε με το αξίωμα του Επισκόπου. Από τη θέση αυτή διακρίθηκε ως λαμπρός ποιμενάρχης και κατόρθωσε να προσελκύσει πολλούς ειδωλολάτρες στην αληθινή πίστη. Το θαυμαστό του έργο εξόργισε τον ασεβή άρχοντα, ο οποίος διέταξε τη σύλληψή του. Υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια προκειμένου να αρνηθεί τον Κύριο, αλλά έμεινε ακλόνητος. Τελικά, θανατώθηκε και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον

Φερωνύμως ἐδέξω ὡς θεῖον ἔλαιον, ἱερουργίας τὴν χάριν τῇ ἐπινεύσει Χριστοῦ, καὶ ἱέρευσας σαφῶς πάτερ Ἑλλάδιε,κ καὶ μαρτύρων κοινωνός, δι’ ἀγώνων ἱερῶν, γενόμενος ἱεράρχα, καθικετεύτεις ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.