Ο όσιος Μωυσής

Καταγόταν από την Αιθιοπία. Για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής του ζούσε μακριά από τον Θεό. Έζησε στην Αίγυπτο όπου οργάνωσε μεγάλη συμμορία από ληστές και ήταν ο ίδιος αρχηγός της. Επεχείρισε πολλές ληστρικές πράξεις και ενέργειες και ήταν από τους πιο διαβόητους κακοποιούς της εποχής του. Ύστερα όμως, από καιρό ήλθε σε βαθιά συναίσθηση και μετανόησε για τις πράξεις του. Η μεγάλη επιείκεια που έδειξε προς αυτόν κάποιος χριστιανός, ενώ αυτός τον είχε βλάψει, επέφερε στον Μωυσή ψυχική ανακαίνιση. Όχι μόνο δέχθηκε την χριστιανική διδασκαλία, αλλά αποφάσισε να αφιερώσει την ζωή του στην υπηρεσία του Χριστού. Έτσι, κατέφυγε σε κάποιο μοναστήρι και έγινε μοναχός τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του.

Αγωνίστηκε σκληρά μέσα στην έρημο και απέκτησε μεγάλη πνευματική σύνεση και αρετή. Η φήμη του έφερνε στο ερημητήριό του πολλούς χριστιανούς, που άκουγαν με δέος τη διδασκαλία του κατά της υπερηφάνειας και της κατάκρισης. «Είμαι, έλεγε, ο χειρότερος των αμαρτωλών. Τα περασμένα μας αμαρτήματα πρέπει να τα έχουμε πάντοτε μπροστά μας και να λυπούμαστε γι’ αυτά. Αυτό είναι η καλύτερη μέθοδος για να φυλάξουμε τον εαυτό μας, με τη βοήθεια του Θεού, ασφαλή. Αν νομίσουμε ότι είμαστε πνευματικά όρθιοι, τότε ακριβώς είναι ο μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε. Για να μη φοβόμαστε τον Θεό, οφείλουμε να φοβόμαστε πολύ τον εαυτό μας, δηλαδή τις αδυναμίες και τα πάθη μας».

Κάποτε επιτέθηκαν ληστές στο μοναστήρι. Ο Μωυσής όμως, τους έπιασε, τους έδεσε με σχοινί, «καθάπερ σάκκον αχύρου», και αφού τους φορτώθηκε στους ώμους του, τους έφερε στο κεντρικό ναό του μοναστηριού, για να τους δικάσουν για τις πράξεις τους όλοι μαζί οι μοναχοί. Όταν οι ληστές κατάλαβαν ότι ο μοναχός που τους έδεσε ήταν ο πρώην ακαταγώνιστος και περιβόητος λήσταρχος Μωυσής, μετανόησαν και αυτοί. Ο Όσιος επιδόθηκε με ζήλο στους ασκητικούς αγώνες και διακρίθηκε για την ταπεινοφροσύνη του και τη διάκρισή του. Χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο της περιοχής πρεσβύτερος. Θανατώθηκε από έναν ειδωλολάτρη ληστή με μαχαίρι σε ηλικία εβδομήντα πέντε χρονών, αφήνοντας πίσω του και εβδομήντα μαθητές.

Απολυτίκιον

Τῶν παθῶν καταλείψας Πάτερ τὴν Αἴγυπτον, τῶν ἀρετῶν ἐν τῷ ὄρει ἀνῆλθες πίστει θερμῇ, τὸν Σταυρὸν τὸν τοῦ Χριστοῦ ἄρας ἐπ’ ὤμων σου· καὶ δοξασθεὶς περιφανῶς, τύπος ὤφθης μοναστῶν, Μωσῆ, Πατέρων ἀκρότης. Μεθ’ ὧν ἀπαύστως δυσώπει ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον

Τῆς ἐρήμου πολίτης, καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε πατὴρ ἡμῶν Κυριακέ· νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ, προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.