Οι άγιοι μάρτυρες Ζηνόβιος και Ζηνοβία

Έζησαν και μαρτύρησαν την εποχή που ο αυτοκράτορας των Ρωμαίων Διοκλητιανός είχε κινήσει σκληρό διωγμό εναντίον των χριστιανών. Κατάγονταν από τις Αιγαίς της Κιλικίας και ήταν κληρονόμοι μεγάλης περιουσίας. Ο Ζηνόβιος είχε σπουδάσει ιατρική, και όχι μόνο πρόσφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στους πάσχοντες, αλλά επιπλέον πλούσια μοίραζε από τα αγαθά του σε αυτούς. Με τη συμπεριφορά του αυτή στήριζε τους χριστιανούς και έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Όταν το πληροφορήθηκε ο έπαρχος Λυσίας, έδωσε διαταγή και τον συνέλαβαν. Ο Ζηνόβιος με παρρησία ομολόγησε ότι πράγματι είναι χριστιανός και πως ό,τι κάνει, το κάνει για τη σωτηρία των ψυχών και τη δόξα του αληθινού Θεού. Ο Λυσίας με αυστηρότητα του είπε ότι αν δεν σταματήσει αυτό που κάνει και δεν αρνηθεί τον Χριστό, θα μαρτυρήσει φρικτά. Ο Ζηνόβιος απάντησε ότι τα μαρτύρια μπορεί να βλάψουν το σώμα του, αλλά την ψυχή του ποτέ. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του εμφανίστηκε οικειοθελώς η Ζηνοβία, η οποία επιθυμούσε να συμμαρτυρήσει με τον αδελφό της και δήλωσε ότι είναι και αυτή χριστιανή. Ο Λυσίας αμέσως διέταξε να βασανίσουν τον Ζηνόβιο. Τότε παρενέβη η αδελφή του Ζηνοβία και έλεγξε τον Λυσία ότι αυτό που κάνει είναι άνανδρο. Τότε ο έπαρχος συνέλαβε και αυτή και τελικά αποκεφάλισε και τους δύο.

Ἀπολυτίκιον

Ὡς θεῖοι αὐτάδελφοι, ὁμονοοῦντες καλῶς, Ζηνόβιε ἔνδοξε, καὶ Ζηνοβία σεμνή, συμφώνως ἠθλήσατε· ὅθεν καὶ τῶν στεφανῶν, τῶν ἀφθάρτων τυχόντες, δόξης ἀκαταλύτου, ἠξιώθητε ἅμα, ἐκλάμποντες τοῖς ἐν κόσμῳ, χάριν ἰάσεων.