Οι άγιοι απόστολοι Εύοδος και Ονησιφόρος
7η Σεπτεμβρίου
Ο Εύοδος ανήκε στους εβδομήκοντα Αποστόλους. Μετά την ίδρυση της πρώτης Εκκλησίας στα Ιεροσόλυμα, ήταν από τους θερμότερους κήρυκες του Ευαγγελίου με πολύ πνευματική καρποφορία. Επειδή ήταν προικισμένος με μεγάλα διοικητικά χαρίσματα, έγινε επίσκοπος Αντιοχείας. Πέθανε εν ειρήνη, μέσα σε κόπο και μόχθο για τις ψυχές και με τη συναίσθηση ότι τελείωσε ευσυνείδητα την επί γης αποστολή του.
Ο Ονησιφόρος ήταν οικογενειάρχης χριστιανός της Εκκλησίας της Εφέσου. Γνώρισε τη χριστιανική πίστη από τον απόστολο Παύλο και αφοσιώθηκε σε αυτόν και το έργο του με όλη την ευγνωμοσύνη και με όλη τη θερμότητα. Ο Απόστολος, ως γνωστόν, έκανε μεγάλο αγώνα στην Έφεσο, όπου πολλές φορές πικράθηκε και βρήκε θανατηφόρους κινδύνους. Στις κρίσιμες αυτές περιστάσεις το σπίτι του Ονησιφόρου ήταν το γλυκό αναπαυτήριο με τις προσευχές και την αδελφική αγάπη. Ο Ονησιφόρος βοηθούσε επίσης φτωχούς που του υποδείκνυε ο απόστολος Παύλος, καθώς και οικογένειες χριστιανών που υπέφεραν για τον Χριστό.
Την ιερή και συγκινητική αυτή αφοσίωση τη γνωρίζουμε και από το γεγονός ότι, όταν ο Παύλος ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη, ο Ονησιφόρος ήθελε τόσο πολύ να δει τον Απόστολο, να του συμπαρασταθεί και να λάβει την ευλογία του, ώστε πήγε εκεί και τον βρήκε μετά από πολλές αναζητήσεις. Ο Παύλος θεώρησε καθήκον του να παραδώσει σε μνήμη αιώνια στην Εκκλησία αυτές τις υπηρεσίες και έγραψε στη δεύτερη επιστολή του προς τον Τιμόθεο, τον επίσκοπο Εφέσου: “είθε ο Κύριος να δώσει έλεος στην οικογένεια του Ονησιφόρου, διότι πολλές φορές μου έδωσε αναψυχή και ανακούφιση και δεν ντράπηκε την αλυσίδα με την οποία είμαι δεμένος, αλλά ήρθε στη Ρώμη και με μεγάλο ενδιαφέρον και σπουδή με ζήτησε και με βρήκε. Είθε ο Κύριος να δώσει σ’ αυτόν να βρει έλεος κατά τη δευτέρα παρουσία. Αλλά και πόσο μας βοήθησε και μας υπηρέτησε στην Έφεσο γνωρίζεις εσύ καλύτερα”. (Β’ Τιμόθ.Α’ 16-18).
Ο Ονησιφόρος για την πίστη, το ζήλο και τη διακονία του αναδείχθηκε επίσκοπος Κολοφώνος. Στο αξίωμα αυτό διακρίθηκε για τη διδασκαλία, τη σύνεση, τη φιλανθρωπία και την ανδρεία με την οποία υπερασπίστηκε το Ευαγγέλιο και το ποίμνιό του.