Ο όσιος Πατάπιος

Γεννήθηκε στη Θήβα της Αιγύπτου από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι τον γαλούχησαν με τα νάματα της πίστεως. Από μικρό παιδί είχε «πνεύμα αγάπης και σωφρονισμού», δηλαδή πνεύμα αγάπης και πνεύμα που σωφρονίζει, ώστε φρόνιμα και συνετά να κυβερνά τον εαυτό του αποφεύγοντας κάθε ηθική παρεκτροπή και διατηρώντας την αγνότητα. Συγχρόνως, όμως, παραδειγμάτιζε και τους συνανθρώπους του. Αυτό το απέδειξε περισσότερο, όταν μεγάλωσε. Γνωρίζοντας το άστατο και επισφαλές των πρόσκαιρων πραγμάτων, απαρνήθηκε την πατρίδα, τον πλούτο, τους συγγενείς του, κάθε απόλαυση της σάρκας και γενικώς κάθε κοσμική ματαιότητα και, αφού διαμοίρασε την κληρονομιά του στους φτωχούς, αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί γέμιζε το χρόνο του με προσευχή, μελέτη και αγαθοεργίες αποκτώντας με τη χάρη του Κυρίου κάθε αρετή. Σε κάθε κουρασμένο οδοιπόρο που περνούσε από το κελλί του πρόσφερε ανάπαυση και φιλοξενία και, αξιοποιώντας την ευκαιρία, του παρείχε με διάκριση πνευματικές οδηγίες και συμβουλές, χρήσιμες για τη σωτηρία της ψυχής του. Έτσι, η φήμη του Παταπίου εξαπλώθηκε γρήγορα και κάθε μέρα πολλοί έφταναν στο κελλί του, για να ακούσουν από τα χείλη του επωφελή διδασκαλία. Βλέποντας ο Όσιος το μεγάλο πλήθος που μαζευόταν και την τιμή την οποία του απέδιδε, αναχώρησε από την έρημο και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, αφού είχε ασκητεύσει στην έρημο επί πολλά χρόνια. Εκεί, θέλοντας να μείνει άγνωστος και αποφεύγοντας τον ανθρώπινο έπαινο, πήγε σε ένα ησυχαστήριο στις Βλαχέρνες, επιδιδόμενος σε περισσότερη σκληραγωγία και άσκηση. Όμως, η ταπεινή και καθαρή ζωή του Παταπίου τον αξίωσε με τη βοήθεια του Κυρίου να θαυματουργεί. Χάρισε ιάσεις σωματικές αλλά και πνευματικές σε δεκάδες ανθρώπους. Θεράπευσε τυφλούς και δαιμονισμένους και στάθηκε στο πλευρό όσων χειάζονταν τη βοήθειά του. Έτσι, έγινε και πάλι γνωστός και κοιμήθηκε θεραπεύοντας αρρώστους και στηρίζοντας πνευματικά κάθε αδελφό. Η εύρεση του τίμιου λειψάνου του εορτάζεται την Τρίτη της Διακαινήσιμου.

Ἀπολυτίκιον

Θείας κλήσεως ἰχνηλατήσας, ἐκ νεότητος τὰς ἐπιδόσεις δι’ ἀσκήσεως τῷ κόσμῳ ἐξήλαμψας· καὶ δοξασθεὶς ἀπαθείας ταῖς χάρισι, πάθη ποικίλα ἰάσαι, Πατάπιε, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ καὶ πράττων ἐδίδασκες ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ ἀγγέλων συναγάλλεται ὅσιε Πατάπιε τὸ πνεῦμά σου.