Ο άγιος Κύρος

Η πατριαρχία του διήρκεσε από το 705 μέχρι το 711 μ.Χ. Εκείνα τα χρόνια τάραζαν την Εκκλησία και το Κράτος οι αιρέσεις του μονοφυσιτισμού και του μονοθελητισμού, παρόλο που είχαν καταδικαστεί από τη Δ’ Οικουμενική Σύνοδο και από τη ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Οι οπαδοί των αιρέσεων αυτών ήταν πάρα πολλοί στη Συρία, την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία, την Αρμενία, την Περσία και βοήθησαν τους Άραβες στην κατάκτηση των χωρών αυτών και την απόσπασή τους από το Βυζάντιο. Ενώ όμως η ανάκτησή τους ήταν αδύνατη, υπήρχε μερίδα – κυρίως αιρετικών – ανθρώπων που επέμενε ότι ήταν δυνατό να ανακτηθούν οι χώρες εκείνες, εάν το Βυζάντιο καταργούσε τις δυσμενείς για τους μονοφυσίτες και μονοθελητές αποφάσεις της Δ΄ και ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Πράγμα που δυστυχώς συνέβη από τον αυτοκράτορα Φιλιππικό. Ο πατριάρχης Κύρος αντιστάθηκε σθεναρά στη διαταγή του αυτοκράτορα με αποτέλεσμα αυτός να τον εκθρονίσει και να τον κλείσει στη Μονή της χώρας. Εκεί ο Κύρος πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με ήσυχη τη συνείδησή του ότι περιφρόνησε την απειλή του ασεβή αυτοκράτορα, δέχτηκε το διωγμό του και ήταν έτοιμος να δεχτεί και το θάνατο.