Ο άγιος Μύρων έζησε και μαρτύρησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, θα μπορούσε να ζήσει άνετα με όλα τα επίγεια αγαθά που θα επιθυμούσε. Όμως, η μεγάλη του αγάπη προς τον Χριστό έκανε τον Μύρωνα να χειροτονηθεί ιερέας. Ήταν πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αχαΐας. Αφιερώθηκε, λοιπόν, ολοκληρωτικά στο ποιμαντικό του καθήκον και δίδασκε, νουθετούσε και βοηθούσε με ζήλο κάθε μέλος του ποιμνίου του. Παράλληλα με το ποιμαντικό του έργο, ο Μύρων, άνθρωπος ευσεβής και φιλεύσπλαχνος, μεριμνούσε και φρόντιζε κάθε μέλος της Εκκλησίας που χρειαζόταν βοήθεια, ιδιαίτερα τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά.

Κάποτε, ανήμερα των Χριστουγέννων, ο έπαρχος της Αχαΐας Αντίπατρος πήγε στον τόπο όπου λειτουργούσε ο Μύρων και συνέλαβε πολλούς χριστιανούς για να τους τιμωρήσει. Για να εκβιάσει λοιπόν τον Μύρωνα να αλλαξοπιστήσει, έφερε μπροστά του το ποίμνιό του και του είπε ότι, αν αυτός αρνηθεί τον Χριστό, θα τους αφήσει όλους ελεύθερους. Πίστεψε ο Αντίπατρος ότι έτσι οι πιστοί θα έχαναν κάθε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Μύρωνα. Τότε ο Μύρων μίλησε με θάρρος στον Αντίπατρο: «Αν ήταν για τη σωτηρία των πνευματικών μου παιδιών, πρόθυμα θα έδινα τη ζωή μου. Τώρα όμως δεν πρόκειται γι’ αυτό. Ας δώσουν λοιπόν οι ίδιοι απάντηση». Τότε όλοι μαζί φώναξαν: «Όχι! Μια ανθρώπινη ψυχή είναι ασύγκριτα πολυτιμότερη από μύρια σώματα και από τον κόσμο όλο. Ποιος, λοιπόν, από μας θέλει να δεχτεί, ώστε να χάσει την ψυχή του ο πνευματικός μας πατέρας για να ζήσουν λίγο περισσότερο στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο οι δικές μας σάρκες;». Ο Άγιος συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια, από τα οποία όμως με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού διατηρήθηκε αβλαβής, ώστε ο Αντίπατρος ταπεινωμένος αυτοκτόνησε! Ο Μύρων οδηγήθηκε στην Κύζικο της Προποντίδας και εκεί με απόφαση του ανθύπατου αποκεφαλίστηκε το 250 μ.Χ.

Απολυτίκιον

Ὡς θεῖον ἀλάβαστρον τῶν ἱερῶν ἀρετῶν, πιστῶς ἱερατεύσας τῇ Ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ καὶ χαίρων ἐνήθλησας· ὅθεν τῇ εὐωδίᾳ τῶν ἔν σοι χαρισμάτων, Μύρων ἱερομάρτυς, τῶν παθῶν τὸ δυσῶδες ἀπέλασον ἀνενδότως ἐκ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.